Beestuberkulose is 'n chroniese en stadige siekte wat ons koeie kan beïnvloed, en dit is baie belangrik in die volksgesondheid, aangesien dit 'n soönose met vermoë om aan mense oorgedra te word. Die simptome is meestal respiratories en kenmerkend van 'n longontsteking, hoewel spysverteringstekens ook gesien kan word. Die verantwoordelike bakterie behoort tot die Mycobacteium tuberculosis-kompleks en kan baie diere aantas, veral herkouers, herbivore en sommige vleiseters..
Hou aan om hierdie AnimalWised-artikel te lees om meer te wete te kom oor die beestuberkulose, wat dit is, hoe dit versprei word, watter simptome dit veroorsaak en hoe dit gediagnoseer word.
U sal dalk ook belangstel in: Beesbrucellose - Indeks vir simptome en behandeling- Wat is beestuberkulose?
- Oorsake van beestuberkulose
- Stadiums van beestuberkulose
- Simptome van beestuberkulose
- Diagnose van beestuberkulose
- Behandeling van beestuberkulose
Wat is beestuberkulose?
Beestuberkulose is 'n chroniese bakteriese siekte waarin die simptome 'n paar maande neem om te verskyn. Die naam kom van die nodulêre letsels wat dit veroorsaak by aangetaste koeie, wat 'tuberkels' genoem word, in die longe en limfkliere. Benewens koeie, kan ook bokke, takbokke, kamele of wilde varke besmet word.
Daarbenewens is dit 'n soönose, wat beteken dat beestuberkulose aan mense oorgedra kan word deur aerosole of deur besmette of onhigiëniese suiwelprodukte in te neem. Dit is 'n siekte aan die OIE aanmeldbaar, benewens een van die mees algemene siektes by beeste.
Oorsake van beestuberkulose
Beestuberkulose word veroorsaak deur a bakteriese basil van die kompleks van Mycobacterium tuberculosis, veral vir Mycobacterium bovis, maar ook Mycobacterium caprae of Mycobacterium tuberkulose baie minder gereeld. Hulle het baie soortgelyke epidemiologiese, patologiese en ekologiese eienskappe.
Wilde diere soos braakbokke of wilde varke kan dien as bakterieversterkers en as 'n bron van besmetting by mak vee.
Die besmetting vind hoofsaaklik plaas deur inaseming van asemhalingsaërosols, deur afskeidings (urine, semen, bloed, speeksel of melk) of deur inname van fomiete wat dit oordra..
Stadiums van beestuberkulose
Na infeksie is daar 'n primêre en 'n post-primêre stadium.
Primêre stadium
Hierdie fase vind plaas vanaf infeksie tot 1 of 2 weke waarin spesifieke immuniteit begin. Op die oomblik, wanneer die bakterieë die long of limfkliere bereik, word sitokiene vrygestel deur die dendritiese selle wat makrofage aantrek om die bakterieë te probeer doodmaak. Sitotoksiese T-limfosiete kom dan voor, wat die makrofage met die mycobacterium doodmaak, wat lei tot detritus en nekrose. Die immuunstelsel lei meer limfosiete rondom die nekrose wat spilvormig word, wat aanmekaar vassit en die tuberkulose granuloom vorm..
Hierdie primêre kompleks kan ontwikkel na:
- Genesing: dit kom gewoonlik nie die meeste voor nie.
- Stabilisering: meer gereeld by mense, met verkalking van die letsel om die uitgang van mikobakterieë te voorkom.
- Vroeë veralgemening deur die bloedstroom: wanneer daar geen immuniteit is nie. Dit kan vinnig wees, met miliêre tuberkulose, met die vorming van talle tuberkulose granulome aan alle kante, klein en homogeen. As dit stadig voorkom, verskyn heterogene letsels omdat nie alle mikobakterieë gelyktydig opduik nie.
Post-primêre stadium
Dit gebeur as daar spesifieke immuniteit, na herinfeksie, stabilisering of vroeë veralgemening, waar die bakterie versprei na aangrensende weefsels via die limfweg en deur die breuk van die nodules.
Simptome van beestuberkulose
Beestuberkulose kan 'n verloop hê subakuut of chronies, dit moet minstens 'n paar maande duur voordat simptome verskyn. In ander gevalle kan dit baie lank latent bly en in ander kan die simptome tot die dood van die koei lei..
Die mees algemene simptome van beestuberkulose is:
- Anorexy.
- Gewigsverlies.
- Daling in melkproduksie.
- Wisselende koors.
- Pynlike en onderbroke droë hoes.
- Longklanke.
- Kort van asem.
- Ribpyn.
- Diarree.
- Sagte plek.
- Vergrote limfknope.
- Tachypnea.
- Kaseuse nekrose van tuberkulose letsels, met 'n deegagtige en geelagtige konsistensie.
Diagnose van beestuberkulose
Die vermoede-diagnose is gebaseer op die simptome van die koei. Die simptome is egter baie algemeen en dui op verskeie prosesse wat koeie kan beïnvloed, soos:
- Boonste respiratoriese siektes.
- Longabsesse as gevolg van aspirasie-longontsteking.
- Aansteeklike bees-pleuropneumonie.
- Beesleukose.
- Aktinobasillose.
- Mastitis.
Daarom kan die simptome nooit 'n definitiewe diagnose wees nie. Laasgenoemde word met laboratoriumtoetse behaal. Die mikrobiologiese diagnose kan verkry word deur:
- Ziehl-Nelsen-vlek: soek na mikobakterieë in 'n monster met Ziehl-Nelsen-vlek onder die loep. Dit is baie spesifiek, maar glad nie sensitief nie, wat daarop dui dat indien mikobakterieë voorkom, gesê kan word dat die koei tuberkulose het, maar as hulle nie gesien word nie, kan ons dit nie uitsluit nie.
- Bakteriële kultuur: Dit is nie roetine nie, net as 'n tjek, want dit is baie stadig. Identifikasie word gedoen met PCR- of DNA-sondes.
Op sy beurt laboratoriumdiagnose Dit sluit in:
- Indirekte elisa.
- Elisa postuberculinization.
- Tuberkulinisasie.
- Interferon gammastoets (INF-y).
Die tuberkulien toets Dit is die aangeduide toets om dit direk in die koei op te spoor. Hierdie toets bestaan uit die inspuiting van beestuberkulin, 'n proteïenekstrak van Mycobacterium bovis, deur die vel van die nektafel en die meting op 3 dae vanaf die inspuitplek om die dikte van die vou te verander. Dit is gebaseer op die vergelyking van die dikte van die knyp in die gebied, voor en na 72 uur toediening. Dit is 'n toets wat hipersensitiwiteit van tipe IV opspoor by 'n dier wat besmet is met mikobakterieë van die beestuberkulosekompleks. Die toets is positief as die dikte groter is as 4 mm en as die koei kliniese tekens het, terwyl dit betwyfel kan word of dit tussen 2 en 4 mm meet sonder kliniese tekens, en dit is negatief as dit minder as 2 mm is en geen simptome..
Dus, die amptelike diagnose van beestuberkulose bestaan uit:
- Kweek en identifikasie van die mycobacterium.
- Tuberkulinisasie.
Behandeling van beestuberkulose
Behandeling is nie aan te beveel nie. Dit is 'n aanmeldbare siekte wat in Spanje 'n uitroeiingsveldtog ondergaan weens die gevaar van besmetting en omdat die behandeling baie duur, verraderlik en langdurig sou wees, en wat gevra word, is om die siekte permanent te beëindig. Alle positiewe diere moet doodgemaak word.
Daar is slegs behandeling vir menslike tuberkulose, en ook 'n entstof. Die beste voorkoming om opeenhoping van beestuberkulose te voorkom, is melk pasteurisering van hierdie diere voordat dit ingeneem is, asook goeie bestuur en beheer van beeste.
Benewens die beheer van die plase, is ook 'n program vir sifting van tuberkulose met amptelike diagnostiese toetse en inspeksie van ingewandsletsels by die slaghuis om te verhoed dat vleis in die voedselketting kom.
Hierdie artikel is bloot insiggewend. Op AnimalWised.com is ons nie in staat om veeartsenykundige behandelings voor te skryf of enige vorm van diagnose te stel nie. Ons nooi u uit om u troeteldier na die veearts te neem indien dit enige toestand of ongemak het.
